ทำเอาชาวเน็ตซึ้งใจไปตามๆกัน เมื่อเรื่องราวของครูดอยใจสู้ เล่าชีวิตกว่าจะเดินทางไปถึงโรงเรียน มอเตอร์ไซค์ติดหล่มเป็นประจำ แต่ไม่ย่อท้อ ยอมแบกกระสอบอาหารกลางวันเด็กๆ ขึ้นบ่าไปให้เด็กนักเรียนได้อิ่มท้อง ไม่ขอย่อท้อ ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้เด็กได้เรียนหนังสือ

    โดยผู้ใช้เฟซบุ๊ก Punyapat Pun หรือ ครูอ๋อ นายปุญญพัฒน์ วนาสินสมบูรณ์ ครูหนุ่มไฟแรง โรงเรียนปางตองประชาสรรค์ ต.โป่งสา อ.ปาย จ.แม่ฮ่องสอน ได้โพสต์ภาพพร้อมระบุข้อความว่า ไม่ต้องห่วง พี่ใส่โซ่ สุดท้ายติดหล่มโซ่หลุดหายหมด ขึ้นไม่ไหวก็แบก อาหารกลางวันเด็กๆ 

    "การดำรงชีวิตที่ดีจะต้องปรับปรุงตัวตลอดเวลา ต้องมีความเพียรและความอดทนเป็นที่ตั้ง ถ้าไม่อดทนก็อาจท้อใจ" คำพ่อสอน จนชาวเน็ตแห่ชื่นชมและให้กำลังใจกันเป็นจำนวนมาก

    ระยะทางกว่าจะไปถึงโรงเรียน หลายช่วงเป็นร่องลึกและมีคนทำให้รถจักรยานยนต์ไม่สามารถขับขี่ผ่านไปได้ รถจักรยานยนต์ของครูติดหล่มโคลน และส่งผลกระทบต่อการเดินทางเข้าออกของครูดอยเป็นอย่างมาก ที่ต้องใช้เส้นทางขึ้นไปโรงเรียนที่อยู่บนที่สูงและเป็นถิ่นทุรกันดาร

    ทำให้ครูอาสาและคนที่สอบได้ต่างพากันถอดใจและพากันลาออกพื้นที่ยังหลงเหลืออยู่ต้องอาศัยความมุ่งมั่นและตั้งใจในการทำหน้าที่ของครูในการให้ความรู้กับเด็กบนดอย จะมีสักกี่คนที่ยอมลำบากเพื่อคนอื่นอาจจะพบได้ไม่บ่อยนัก ที่ใครสักคนจะยอมทิ้งความสุขสบายในเมืองและผ่านตัวเข้าสู่ในพื้นที่ห่างไกลความเจริญ

    แต่ ครูอ๋อ ปุญญพัฒน์ วนาสินสมบูรณ์ คือหนึ่งในไม่กี่คนที่ยอมทุ่มเทเพื่อคนอื่นด้วยหัวใจนักสู้อย่างแท้จริงสองมือแบบกระสอบอาหารด้วยสภาพเส้นทางที่เต็มไปด้วยโคลนตลอดสายจึงทำให้การเดินทางของเขาเป็นไปอย่างความทุลักทุเลมีเพียงมอเตอร์ไซค์คันเก่าผู้ชายที่จะพาเขาไปสู่จุดมุ่งหมายเท่านั้น

    ถึงแม้ว่ารถครูอ๋อจะติดหลุ่มโคลนเดินทางต่อไปไม่ไหว แต่เขาก็ไม่หวั่นพยายามดั้นด้นเดินทางไปให้ได้เพราะเขาแบกความหวังของเด็กๆขึ้นไปด้วยกระสอบปุ๋ย 2 ใบเพื่อนำอาหารกลางวันไปให้เด็กเหล่านั้น

    ครูอ๋อ ปุญญพัฒน์ วนาสินสมบูรณ์ โพสต์ภาพขณะที่เขากำลังสิ่งที่เรียกว่าอาหารกลางวันไปให้เราเด็กนักเรียนที่อยู่บนพื้นที่ห่างไกลความเจริญในจังหวัดแม่ฮ่องสอนครูหนุ่มวัยใกล้ 30 ปีที่จบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงรายคณะครุศาสตร์ผู้ขออยู่เบื้องหลังความกินอิ่มนอนหลับและเป็นผู้มอบความหวังของโรงเรียนปางตองประชาสวรรค์ อำเภอปาย จังหวัดแม่ฮ่องสอน

บ้านพักครู

    และเป็นมาตรฐานแม่พิมพ์ผู้เสียสละที่ทุ่มเททั้งแรงกายแรงใจเพื่อลูกศิษย์บนยอดดอย หน้าที่ความรับผิดชอบก็เป็นส่วนหนึ่งของความเป็นครู ผมจะไม่ทำก็ได้แต่ผมสงสารเด็กๆกลัวว่าเขาจะไม่มีอะไรกินทุกวันอาทิตย์ผมจะต้องขนอาหารขึ้นไปบนดอย ซื้อไก่ ซื้อหมู ซื้อผัก เพราะต้องการให้เด็กได้กินและให้ได้รับคุณค่าทางโภชนาการอาหาร อย่างเต็มที่เพื่อการเจริญเติบโตที่ดี นอกจากนี้ยังต้องซื้อน้ำแข็งขึ้นไปด้วยเพื่อต้องตุนอาหารไม่ให้เนื้อสัตว์เกิดอาการเน่าเสีย

    โรงเรียนแห่งนี้ไม่เพียงแต่ความลำบากเรื่องการเลี้ยงอาหารกลางวันเท่านั้นไฟฟ้าภายในหมู่บ้านก็เข้าไม่ถึงจะใช้ได้ก็ต่อเมื่อจากแผงโซล่าเซลล์เท่านั้น ส่วนน้ำดื่มน้ำใช้ก็เป็นน้ำจากประปาภูเขาเด็กๆจะดื่มน้ำจากน้ำก๊อกสวนน้ำฝนจะได้ดื่มบ้างเป็นบางครั้ง

    โรงเรียนปางตองประชาสรรค์ เนื่องจากเป็นพื้นที่ชุมชนขนาดเล็กหรือว่าเป็นหย่อมหมู่บ้านและไม่สามารถจะตั้งหมู่บ้านได้เพราะจำนวนประชากรไม่ถึง 120 คนโรงเรียนแห่งนี้มีจำนวนนักเรียนเพียง 31 คนเท่านั้นซึ่งเป็นโรงเรียนที่อยู่ห่างไกลในเขตพื้นที่ของจังหวัดแม่ฮ่องสอน

.

    ทั้งนี้ ครูอ๋อ ยังเป็นเพื่อนกับ ครูอุ้ม หรือ น.ส.สุทธิลักษณ์ กันธิพันธ์ ครูดอยสาวสวยแห่งโรงเรียนบ้านป่าเมี่ยงแม่พริก ต.แม่พริก อ.แม่สรวย จ.เชียงราย อีกด้วย ทีมงาน พันหมื่นเหตุผล ต้องขอชื่นชมคุณครูดอยทุกท่านที่ยอมสละเพื่อนักเรียน สุดยอดแม่พิมพ์ของชาติตัวจริง

.

อ่านบทความเพิ่มเติม : ลำบากแค่ไหนก็จะไป! "ครูอุ้ม" ครูปริญญาเอก ทิ้งความสบาย "ขึ้นดอย" สอนหนังสือ เด็กด้อยโอกาส!

ที่มา : Punyapat Pun