ตอนที่เป็นแฟนกันแรกๆ ทุกอย่างก็ดูดีไปหมด มองอะไรก็เป็นสีชมพู ผู้ชายเอาอกเอาใจดี โทรหา รายงานตัวทุกวัน แต่เมื่อเวลาเปลี่ยนไป ใจคนก็เปลี่ยนตาม บางรายเริ่มออกลายเห็นแก่ตัว ซึ่งคบกันนานก็ไม่ได้แปลว่าจะการันตีชีวิตคู่ได้ไปจนวันสุดท้ายของชีวิต 

(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)

    เหมือนกับสาวสมาชิกพันทิปรายนี้ เธอได้เข้ามาโพสต์ระบาย ปัญหาชีวิตคู่ของตัวเธอเอง ด้วยหัวข้อที่ว่า "แก้ไขยังไงให้สามีเลิกเห็นแก่ตัว"

    โดยเธอได้เขียนข้อความทั้งหมดไว้ว่า "สวัสดีค่ะ จขกท.และสามี คบหาดูใจมาเกิน 10 ปี แต่เป็นการคบหาแบบระยะทางไกล 1 เดือนเจอกันครั้ง หลังจากแต่งงาน 3 ปี จขกท.ตัดสินใจลาออกจากงานประจำเพื่อย้ายมาอยู่จังหวัดเดียวกันกับสามี เพราะอยากอยู่แบบสามีภรรยาอยากเจอหน้ากันทุกวัน ที่สำคัญ จขกท.อยากมีลูกเพราะอายุเยอะแล้ว

    ทั้งนี้ จขกท.พาพ่อแม่มาอยู่ด้วย ซื้อบ้านใหม่ของ จขกท.ร่วมกับพ่อแม่(บ้านไม่ได้ผ่อนส่วนตรงนี้จึงไม่เป็นภาระ) และตามระเบียบ ผช. ก็ต้องย้ายเข้าบ้านเรา หลังจากย้ายเข้ามาอยู่ 1 ปีผ่านไป ก็ไม่เคยออกค่าใช้จ่ายในบ้านเลย (ค่าน้ำ+ค่าไฟ+ค่าอาหาร+ค่าอินเตอร์เน็ต+ค่าของใช้ในครัวเรือน) *ส่วนวงเล็บตรงนี้ จขกท.เป็นผู้ออกค่าใช้จ่ายทั้งหมด**

(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)

    แต่มีซื้ออุปกรณ์อาบน้ำแบบนับครั้งได้ และเลี้ยงข้าวเรานอกบ้านแบบนับครั้งได้ และเลี้ยงขนม จขกท.แบบเล็กๆน้อยๆ ผช. มีเงินเก็บใน บช. หลักหมื่น และให้เพื่อนยืมเงินหลักหมื่น (ตรงนี้แค่เกรินความมีของ ผช. จขกท.ไม่ได้เข้าไปจัดแจ้งใดๆ)
    และ 2 ปี ผ่านไป จขกท.มีลูก 1 คน ทุกอย่างของลูก ไม่ว่าจะเป็นค่าคลอดเสื้อผ้าของใช้ต่างๆ ออกคนละครึ่ง ส่วนลูกและงานบ้านเป็นหน้าที่เรา เพราะ ผช.ทำงานประจำ ส่วนเราอาชีพอิสระอยู่กับบ้าน

(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)

    *จนวันนึง โ ค วิ ด เข้ามา ทำให้ จขกท.ไม่มีรายได้ เงินเก็บหายหมดเพราะ จขกท.ยังต้องใช้จ่ายเงินเหมือนที่กล่าวมา ร่วมถึงผ่อนรถคนละครึ่งกับ ผช. โดยชื่อเป็นของ ผช. จขกท.ออกร่วมกันตอนย้ายอยู่จังหวัดเดียวกัน
    เมื่อเงินหมด ผช. ทวงค่ารถ จขกท.ต่อหน้าพ่อแม่ จขกท. ในขณะที่ จขกท.อุ้มลูกอยู่ จขกท.ได้แต่คิดในใจว่าเมื่อไหร่ ผช. จะคิดได้ว่า จขกท.ก็เป็นเมีย จขกท.เริ่มชี้แจ้งให้ ผช.ช่วยเข้าใจค่าใช้จ่ายต่างๆในบ้านซึ่งผู้ชายได้แต่พูดว่า ''ถ้ามีให้ไปแล้ว'' ซึ่ง จขกท.เข้าใจว่ามันเป็นคำพูดที่พลักภาระมาก

(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)

    จขกท.ก็ดำเนินชีวิตไปแบบนี้ จนเข้าปีที่ 4 แต่กลับกันช่วงที่เราไม่เหลือเงินเก็บ พ่อแม่ของ จขกท.ก็ต้องมารับภาระค่าใช้จ่ายทั้งหมดแทน จขกท.
    โดยปัจจุบัน ผช.จะรับผิดชอบ ค่ารถที่ซื้อร่วมกัน และค่านมกับแพมเพิสลูกเท่านั้น แต่ค่าใช้จ่ายต่างๆยังเป็นภาระทางครอบครัวเรา

(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)

    ซึ่งพ่อแม่เราก็เห็นใจยื่นข้อเสนอให้ช่วยเหลือกันนิดหน่อยโดยจะหุงข้าวให้ ขอให้ช่วยซื้อกับข้าวแยก เมื่อสามีได้ฟังก็มีความคิดที่อยากจะแยกครอบครัวซึ่งตรงนี้เราไม่ได้พูดให้พ่อแม่ได้ยินกลัวท่านจะเสียใจ ส่วนตัวเราก็พยายามหางานอยู่ในสถานการณ์แบบนี้ 
    ยังไม่รวมถึงปัญหาที่บ้าน ผช. ชอบโทรตามในวันหยุดเพื่อให้พาไปทำธุระจิปาทะเรื่องของญาติๆ ที่ไม่ใช่เฉพาะธุระพ่อแม่ของ ผช. ซึ่งตอนนี้เราตกผลึกได้ว่า ผช. ค่อนข้างเห็นแก่ตัว นอกจากไม่มีเวลาให้เราและลูก  ยังไม่รับผิดชอบและดูแลเรากับลูกในฐานะพ่อและสามี

(เป็นเพียงภาพประกอบเท่านั้น)

ขอปรึกษานะคะ จขกท.ไม่รู้จะไปปรึกษาใครในเรื่องนี้
    1.ตามเหตุการณ์ข้างต้น ที่ผ่านมา จขกท.ถือว่าอดทนพอจะเป็นเหตุผลในการเลิกลากับพ่อของลูกไหมค่ะ
    2.มีท่านใด เคยเจอเหตุการณ์ประมาณนี้ และสามารถแก้ไขได้อยู่ด้วยกันต่อเพื่อลูก ด้วยวิธีการใด และ ผช.สามารถเปลี่ยนได้ไหมค่ะจากความเห็นแก่ตัวนี้
    3.มีท่านใดที่แยกทางกัน เลี้ยงลูกคนเดียวมาอย่างไร และมีผลอะไรกับลูกไหมค่ะ
ขอบคุณทุกท่านที่ตอบคำถามนะคะ

และนี่คือความเห็นส่วนหนึ่งจากชาวเน็ต 

.

.

.

.

ที่มา : สมาชิกพันทิป หมายเลข 4943264